Υλικά – Κοστολόγιο Ακίνητης Προσθετικής
Υπάρχουν πάρα πολλά υλικά και διάφοροι συνδυασμοί αυτών στην οδοντιατρική, που μπορούν να καλύψουν όλες τις περιπτώσεις. Αυτό που φαίνεται στο στόμα μπορεί να είναι διαφόρων ποιοτήτων, από σκέτο μέταλλο, ακρυλικό, πορσελάνη ή ζιργκόνιο. Τα δύο τελευταία υλικά χρησιμοποιούνται κατά κόρον τελευταία, διότι η αισθητική τους εμφάνιση προσομοιάζει πάρα πολύ με αυτήν των φυσικών δοντιών, αλλά και η αντοχή τους είναι αξιοσημείωτη.
Ακρυλικές κατασκευές γίνονται σε επιλεγμένες μόνο περιπτώσεις και συνήθως για να μειωθεί το συνολικό κόστος της εργασίας, αφού και η τεχνική τους είναι πιο εύκολη, και σαν υλικό είναι οικονομικότερο. Η αντοχή του ακρυλικού βέβαια είναι κατά πολύ υποδεέστερη της πορσελάνης, αλλά και με την πάροδο του χρόνου αποχρωματίζεται και η πορώδης σύνθεσή του κατακρατεί μικρόβια. Σκέτο μέταλλο κατασκευάζεται επίσης σε συγκεκριμένες περιπτώσεις πια, ενώ παλιότερα αποτελούσε συχνή επιλογή (όλοι έχουμε δει κατά καιρούς χρυσά δόντια).
Το κόστος ποικίλλει ανάλογα με το είδος του μετάλλου που θα χρησιμοποιηθεί και την ποσότητα που θα χρειαστεί, αν το μέταλλο είναι πολύτιμο ή ημιπολύτιμο. Πολλές είναι οι περιπτώσεις, που χρησιμοποιείται συνδυασμός κάποιου μετάλλου εσωτερικά (βασικό κράμα, χρυσοπλατίνα κτλ) και πορσελάνης εξωτερικά. Κάτι τέτοιο ενισχύει την αντοχή της κατασκευής (ειδικά όταν πρέπει να αντικατασταθούν πολλά ελλείποντα δόντια). Δεν είναι όμως πρώτη επιλογή σε πρόσθια δόντια και σε νεαρά άτομα, λόγω της υποδεέστερης αισθητικής σε σύγκριση με την σκέτη πορσελάνη.
Οικονομικά το κόστος ποικίλλει, ανάλογα με την περιοχή στην οποία γίνεται η κατασκευή, το υλικό ή τον συνδυασμό υλικών που επιλέγουμε, τον αριθμό των δοντιών που περιλαμβάνονται στην κατασκευή κ.ά. Πάντα το σχέδιο θεραπείας είναι εξατομικευμένο και σύμφωνα με αυτά που θέλει να επενδύσει κανείς στον εαυτό του.