Αν έχετε χάσει ένα ή περισσότερα δόντια, η ακίνητη προσθετική αποκατάσταση ίσως να είναι η καλύτερη θεραπευτική επιλογή για εσάς. Είναι μία μακροπρόθεσμη λύση και αποτελεί πρόληψη μίας σειράς προβλημάτων που μπορεί να προκύψουν όταν λείπει έστω και ένα δόντι, όπως στροφή των παρακείμενων δοντιών, τερηδόνα, περιοδοντική νόσος και οστική απώλεια.

Όταν χάνεται ένα μόνιμο δόντι, η απώλεια αυτή μπορεί να δημιουργήσει πολλά σημαντικά προβλήματα στα παρακείμενα δόντια. Έτσι αυτά μπορεί να αρχίσουν να μετατοπίζονται, λόγω μεταβολής των στηρικτικών και των μασητικών δυνάμεων. Το αντίστοιχο δόντι της αντίθετης γνάθου από εκεί που έχει χαθεί το δόντι, υπερεκφύεται για να καλύψει το κενό, γεγονός που μπορεί να επιταχύνει την εξέλιξη της περιοδοντικής νόσου. Αν το δόντι που λείπει δεν αντικατασταθεί, περισσότερα δόντια πιθανόν να χαθούν τελικά, εξαιτίας των ακατάλληλων δυνάμεων που ασκούνται πάνω σε αυτά κατά την λειτουργία της ομιλίας και της μάσησης.

Είναι ένα κάλυμμα σε σχήμα δοντιού, που τοποθετείται πάνω σε ένα συγκεκριμένο δόντι, που έχει παρασκευασθεί (τροχιστεί) κατάλληλα. Μπαίνει πάνω από το υποκείμενο δόντι όπως μία δαχτυλήθρα μπαίνει στο δάχτυλο. Συχνά τοποθετείται σε απονευρωμένα δόντια, ώστε να προστατεύσει την εναπομείνουσα οδοντική ουσία από ένα πιθανό κάταγμα.

Η γέφυρα είναι μία κατασκευή που αντικαθιστά ένα ή περισσότερα ελλείποντα δόντια και στηρίζεται στα παρακείμενα δόντια (δόντια-στηρίγματα) που παρασκευάζονται (τροχίζονται) κατάλληλα. Έτσι, αποτελείται από τουλάχιστον τρία δόντια (τα δύο στηρίγματα και αυτό του οποίου το κενό θα καλυφθεί).

Υπάρχουν πάρα πολλά υλικά και διάφοροι συνδυασμοί αυτών στην οδοντιατρική, που μπορούν να καλύψουν όλες τις περιπτώσεις. Αυτό που φαίνεται στο στόμα μπορεί να είναι διαφόρων ποιοτήτων, από σκέτο μέταλλο, ακρυλικό, πορσελάνη ή ζιργκόνιο. Τα δύο τελευταία υλικά χρησιμοποιούνται κατά κόρον τελευταία, διότι η αισθητική τους εμφάνιση προσομοιάζει πάρα πολύ με αυτήν των φυσικών δοντιών, αλλά και η αντοχή τους είναι αξιοσημείωτη.

Ακρυλικές κατασκευές γίνονται σε επιλεγμένες μόνο περιπτώσεις και συνήθως για να μειωθεί το συνολικό κόστος της εργασίας, αφού και η τεχνική τους είναι πιο εύκολη, και σαν υλικό είναι οικονομικότερο. Η αντοχή του ακρυλικού βέβαια είναι κατά πολύ υποδεέστερη της πορσελάνης, αλλά και με την πάροδο του χρόνου αποχρωματίζεται και η πορώδης σύνθεσή του κατακρατεί μικρόβια. Σκέτο μέταλλο κατασκευάζεται επίσης σε συγκεκριμένες περιπτώσεις πια, ενώ παλιότερα αποτελούσε συχνή επιλογή (όλοι έχουμε δει κατά καιρούς χρυσά δόντια).

Το κόστος ποικίλλει ανάλογα με το είδος του μετάλλου που θα χρησιμοποιηθεί και την ποσότητα που θα χρειαστεί, αν το μέταλλο είναι πολύτιμο ή ημιπολύτιμο. Πολλές είναι οι περιπτώσεις, που χρησιμοποιείται συνδυασμός κάποιου μετάλλου εσωτερικά (βασικό κράμα, χρυσοπλατίνα κτλ) και πορσελάνης εξωτερικά. Κάτι τέτοιο ενισχύει την αντοχή της κατασκευής (ειδικά όταν πρέπει να αντικατασταθούν πολλά ελλείποντα δόντια). Δεν είναι όμως πρώτη επιλογή σε πρόσθια δόντια και σε νεαρά άτομα, λόγω της υποδεέστερης αισθητικής σε σύγκριση με την σκέτη πορσελάνη.

Οικονομικά το κόστος ποικίλλει, ανάλογα με την περιοχή στην οποία γίνεται η κατασκευή, το υλικό ή τον συνδυασμό υλικών που επιλέγουμε, τον αριθμό των δοντιών που περιλαμβάνονται στην κατασκευή κ.ά. Πάντα το σχέδιο θεραπείας είναι εξατομικευμένο και σύμφωνα με αυτά που θέλει να επενδύσει κανείς στον εαυτό του.